Bijna 2000 km verder...

Bijna twee weken en 2000 kilometer verder, hoog tijd voor een nieuwe update. We maken zoveel mee dat ik bang ben dat ik nu al niet meer alles kan onthouden. Zuid-Afrika is prachtig en geweldig, hoewel we moeite blijven hebben met de scheiding tussen zwart en wit die hier nog altijd enorm aanwezig is.

Vanuit Swaziland zijn we doorgereden naar Durban – het gebied ertussen kennen we ondertussen al behoorlijk goed. In Durban zijn we naar uShaka Marine World geweest, een van de grootste aquaria ter wereld en door iedereen consequent genoemd als een van de hoogtepunten van de stad. Inderdaad hebben we ons prima vermaakt tussen de vissen, haaien en kwallen, maar het leukst was de dolfijnenshow. Wat vooral ook leuk was, was dat een meisje uit het publiek werd gepikt om mee te doen, en Michiel haar later aanbood daarvan wat foto's te mailen. Wat een held, hè.

Opvallend wat mensen ons verder aanraadden als hoogtepunten van Durban: ten eerste uiteraard het sportstadion (daar waren we eerder al geweest), maar verder ook Gateway en Pavilion. Deze twee enorme winkelcentra, of liever genoemd 'theatres of shopping', hebben we uiteindelijk toch maar overgeslagen. (Bekentenis: ook bij Gateway waren we eerder al geweest.)

Wat we niet hebben overgeslagen, zijn de beroemde Durban curries – twee avonden achter elkaar zelfs. Gedurende zes weken in Stanger Hospital ben ik door verschillende fasen gegaan, waarbij ik Indiaas eten eerst verafschuwde, vervolgens gedoogde, en uiteindelijk gewoon ontzettend lekker ben gaan vinden. Extra leuk voor ons Nederlanders, is dat buitenshuis eten en drinken hier bijna goedkoper is dan zelf boodschappen doen en koken. Ter illustratie: een standaard (= vegetarische) curry kost R25 oftewel €2.20, een biertje kost R12 oftewel €1.

Ten zuiden van Durban begint de Wild Coast, waar wij naar het plaatsje Port St Johns besloten te gaan. De omschrijving in Lonely Planet deed ons denken aan het Australische Byron Bay: 'the laid-back, idyllic town of Port St Johns' en 'great beaches with terrific surf are certainly very attractive, particularly to hippies both young and old.'

Wat we aantroffen had denk ik niet meer kunnen verschillen van Byron Bay. Het was vrijdag en de hele dag reden we al door dorpjes waar het leek of alle inwoners waren uitgelopen om het weekend te vieren. Ook in Port St Johns was het ontzettend druk op straat: overal stonden mensen vlees van de braai, fruit en levende kippen te verkopen, er werd muziek gemaakt en gedanst. We werden behoorlijk aangestaard, vooral toen we voor het eerst onze boodschappen deden bij de 'zwarte' Boxers in plaats van bij de 'blanke' Spar.

In het hostel een paar kilometer buiten het dorp bleek dat we helemaal niet de enige blanken in de omgeving waren, en troffen we inderdaad de beschreven hippies van alle leeftijden. Mensen lagen in hangmatten, waren aan het yoga'en en hoelahoepen, deden een reinigend waterdieet, en waren vooral veel aan het blowen.

Samen met vier Afrikaner meisjes die een jaar in het lokale ziekenhuis werken, hebben we een behoorlijk gestoorde hike gedaan onder leiding van Hein, een van de plaatselijke hippies. Het eerste deel liepen we over een kilometers lange waterleiding langs steile hellingen. Vervolgens moesten we over gruwelijk gladde rotsen naar beneden klimmen, en een stuk door slijmerige modder baggeren, om uiteindelijk een waterval te bereiken. Tussendoor raakten we nog een eind de weg kwijt na een joint van Hein. Ongeveer vijf uur na vertrek keerden we terug bij het hostel – gelukkig was geen van de hippies ook maar in het minst ongerust.

Met ontelbaar veel schrammen, blauwe plekken en enorme spierpijn hebben we onze weg vervolgd naar Chintsa. De surfles die we hier hadden, voelde als de eerste ooit, ondanks onze eerdere les in Australië. Door bovenstaand hiking-avontuur had ik vrijwel geen kracht meer in mijn armen, maar we hebben in ieder geval weer een keer gevoeld hoe het is om met een surfboard de zee in te gaan. Net zo moeizaam maar fantastisch waren de volleybalwedstrijdjes, hoewel daarbij mogelijk ook de door het hostel verzorgde gratis witte wijn wel enigszins een rol speelde.

Na Chintsa zijn we weer een stuk landinwaarts gegaan, richting Hogsback. Tijdens jeugdvakanties in deze omgeving zou bij J.R.R. Tolkien de inspiratie zijn ontstaan voor zijn Lord of the Rings-boeken. Dit heeft geleid tot een bescheiden toeristenindustrie, met onder andere het geweldige hostel Away with the Fairies. Helaas hebben we ondertussen gelezen dat Tolkien op driejarige leeftijd van Zuid-Afrika naar Engeland is geëmigreerd, en überhaupt nooit in Hogsback is geweest. Desalniettemin zijn de bossen, rotsen en watervallen die het dorp omringen sprookjesachtig mooi.

Nog verder landinwaarts ligt het gehucht Nieu Bethesda, met als enige trekpleister het voormalig huis van de kunstenares Helen Martins. Bij het huis zelf zijn we niet eens naar binnen gegaan, maar het plaatsje was wat mij betreft ontzettend de moeite waard, met prachtige ouderwetse gebouwen en een al net zo ouderwets vertrouwen in mensen. Als enige gasten in het hostel, konden we de sleutel ophalen bij de lokale pub en hadden vervolgens het hele huis gewoon voor onszelf. De verleiding was groot om lekker in een bed te gaan liggen, maar uiteindelijk hebben we toch braaf in de tuin gekampeerd.

Vlakbij Nieu Bethesda ligt Graaff-Reinet, een van de oudste koloniale Zuid-Afrikaanse plaatsen. De van oorsprong Nederlandse boeren, de 'Boers', hebben hier een uitgebreide geschiedenis. Het stadje staat vol mooie historische gebouwen, maar de musea die we hebben bezocht lieten de Boers niet van hun beste kant zien: racisme en egoïsme zijn sleutelwoorden. Wel leuk om te zien hoe zelfs musea op een typisch Zuid-Afrikaanse manier worden ingericht: geschiedenis wordt in willekeurige stukjes verteld, en museumstukken liggen op de meest vreemde, chaotische manieren opgesteld.

Al het culturele geweld in Graaff-Reinet krijgt tegenwicht van het geweldige Camdeboo National Park waardoor de plaats omringd wordt. Dit park is heel anders dan alle andere parken waar we tot nu toe zijn geweest. Enorme vlaktes, prachtige bergen, en ook weer een aantal voor ons nieuwe dieren, waaronder springbokjes, struisvogels en stokstaartjes.

Goed, ik hoop dit alles niet al teveel een saaie opsomming van plaatsen is geworden. Het is voor ons in ieder geval fijn om te weten dat we weer een geheugensteuntje zullen hebben voor onze herinneringen.

Uiteraard blijven we nog altijd graag op de hoogte van iedereen in Nederland. :-)