Amsterdam - Seoul - SYDNEY

Oke, beginnen bij het begin: 3 maart, om negen uur opstaan om maar eens de tassen te gaan inpakken. Lekker stressen dus, maar het ging aardig snel en rond een uur of elf zat ongeveer alles erin. Mooi op tijd, want om half twaalf had ik een last minute afspraak bij de tandarts. Nog een half uurtje om even mijn schoenen wat op te poetsen, of dat dacht ik tenminste. Uit de poetstube kwam niet echt veel poets, iets harder drukken dus. Maar blijkbaar ken ik mijn eigen krachten niet en voordat ik het wist zat de hele kamer onder de witte schoensmeer, incl. de laptops, Eva en ik! Gelukkig stond Judith (mama van Eva) binnen 20 seconden in de huiskamer om te helpen en zo was alles vrij snel schoon (gepoetst).

Verder nog een drukke maar niet zo boeiende dag gehad en om zes uur vertrokken we dan eindelijk naar Schiphol (iets later omdat de Defender niet op tijd was). Tegen de tijd dat we ingecheckt waren, was iedereen die ons kwam uitzwaaien ook aagekomen en stonden we ineens met een vrij grote groep.

Ondanks dat het maar voor zeven maanden is, is het toch altijd weer moeilijk om gedag te zeggen. Menig traantje werd weggepinkt en toen door de douane, naar de gate. We konden eigenlijk gelijk doorlopen en vertrokken precies op tijd richting Seoul. Er was veel ruimte over in het vliegtuig maar die werd al snel ingepikt door kleine Chineesjes die graag wilden liggen.

We hadden, op het smerige eten na, een goede reis. Wel wat turbulentie maar de geur van de Oosterse ‘keuken’ had meer negatieve invloed op onze maag. En eigenlijk is elf uur vliegen dan ook zo om. Eenmaal in Seoul aangekomen bleek dat de Eva werd gezocht door Interpol. Vrij raar, maar al haar gegevens stonden daar inderdaad op een lijstje. Het mooie is dat die Chinees (Koreaan zegt Eva) geen woord Engels sprak, hij bleef maar om een paspoort schreeuwen. Na een tijdje mochten we plotseling toch doorlopen, oke dan.. Later bleek Eva inderdaad snelle handjes te hebben. We kregen lekkere pinda’s met wat te drinken in het vliegtuig maar voor ik het wist waren al mijn pinda’s op zonder dat ik er maar één op had. Later verklaarde zij dat ze ze wel heeft geprobeerd te bewaren maar dat de verleiding te groot was.

Even snel een McDonalds pakken (ik heb je verslagen Berend, het was half tien ’s ochtends Nederlandse tijd). Drie uur later mochten we alweer boarden richting Sydney.

Hier in Sydney aangekomen konden we bij de douane in een keer doorlopen, er werd niks gecontroleerd. Wel werd er gevraagd of je eten bij je had maar toen we zeiden van niet, mochten we direct door de douane heen.

We besloten een shuttle bus te zoeken en vroegen aan de chauffeur hoeveel het zou kosten om naar ons hostel te rijden. En je gelooft het niet, maar na twee minuten in Sydney was het toch echt al zover, de eerste keer: ‘no worries’. Later bleek dat 14 dollar te betekenen. We deelden de shuttle met drie oudere echtparen en een ‘vies kouwend’ meisje.

Na het inchecken bij het hostel zijn we direct wat dingen gaan regelen, zo hebben we al een Australische bankrekening! Wel zijn we nog op zoek naar een telefoonnummer..

We hebben nu even lekker gedoucht en gaan zo weer terug de stad in. Dat was het voor nu, een A4tje zit ook zo vol. Hoop dat het jullie niet verveelt.

PS1. We missen jullie wel heel erg. ;)
PS2. Het weer is heerlijk, het voelt echt als vakantie, en het hostel is ook prima.