Soms zit het mee, soms zit het tegen..
Door: Eva en Michiel
Blijf op de hoogte en volg Michiel en Eva
24 Augustus 2010 | Australië, Alice Springs
Sinds Cairns is er behoorlijk veel gebeurd. Om nog even bij het begin te beginnen: de weg van Cairns naar Darwin bestond uit honderden en honderden kilometers van savanne/grasland, en was eigenlijk best saai. Bij Katherine zijn we nog wel leuk gaan kanoën in Nitmiluk National Park, waar Michiel eindelijk een paar krokodillen heeft gespot..!
In Darwin moesten we een paar dagen wachten op Simone en zijn broer, dus hebben we de auto op internet gezet – mocht iemand hier een goede prijs bieden, dan hoefden we in Sydney geen tijd meer uit te trekken voor het verkopen van de auto. Uiteindelijk kregen we niet echt veel reacties, en zijn we dinsdag samen met Simone en Silvio vetrokken richting Litchfield National Park. Toen we daar bijna waren werden we ineens gebeld door drie Nederlanders, die erg geïnteresseerd waren in de auto, en ook nog voor de prijs waarvoor wij hem aanboden. Na een beetje dubben zijn we dus 150 km teruggereden naar Darwin. De Nederlanders waren heel enthousiast en besloten uiteindelijk dat ze de auto wilden kopen.
Omdat S&S nog op ons wachtten in Litchfield, spraken we af dat wij alsnog onze trip naar het national park gingen doen en dan donderdag wederom zouden terugrijden naar Darwin om de auto af te leveren. Zij zouden ons dan weer afzetten bij de ondertussen door ons gereserveerde campervan. Een van de Nederlandse meisjes, Linda, wilde heel graag mee naar Litchfield en dat leek ons ook wel gezellig.
Het national park was supermooi, met allemaal verschillende watervallen waar je in kunt zwemmen. Een aantal hiervan waren nogal druk, omdat het zo dicht bij Darwin ligt en goed toegankelijk is voor 2WD’s. Gelukkig hadden S&S een 4WD-campervan gehuurd, en konden wij dus voor de laatste keer een paar tracks doen met onze Pajero. Nadat we ’s middags hebben gezwommen in Florence Falls, zijn we 40 km naar het zuiden gereden over een 4WD-track. Aan het eind hiervan lagen de Surprise Creek Falls, die minstens net zo mooi waren en helemaal voor ons alleen! We besloten hier te overnachten, en kunnen nu zeggen dat we in een waterval hebben gezwommen onder het licht van de maan (wat behoorlijk eng is als je in gezelschap bent van Simone, die overdag al steeds bijna zijn nek breekt).
We hebben dus een supergezellige dag en avond gehad met z’n vijven, maar hierna was het gedaan met onze voorspoed. De meest verschrikkelijke nacht tot nu toe (want miljoenen muggen, met als resultaat >150 muggenbulten voor Eva en zelfs een paar voor Michiel) werd gevolgd door de meest verschrikkelijke dag. ’s Ochtends vroeg begon het al, toen we na 60 km rijden ontdekten dat de autopapieren nog tussen onze spullen zaten. Deze zouden Simone en Silvio alvast meenemen naar Katherine, waar wij ze ’s avonds weer zouden ontmoeten. We moesten dus zo snel mogelijk terug naar de kampeerplek, en maar hopen dan S&S niet ondertussen al vertrokken waren. Dit was gelukkig niet het geval, zodat we een hele tijd later voor de tweede keer die dag op weg waren naar Darwin, ditmaal mét autopapieren.
Helaas was ons geluk van korte duur, want even later kregen we een smsje: de vierde Nederlander die zou meedoen met het kopen van de auto, had het laten afweten. Eenmaal in Darwin besloten de andere twee dat we de hele afspraak maar moesten afblazen, en dat zij niet gingen bijdragen in de door ons gemaakte kosten (alle benzine voor het heen en weer rijden naar Darwin, en de gereserveerde auto die we gewoon zouden moeten betalen..). Het was natuurlijk een rotsituatie voor iedereen, maar hun reactie was echt te triest voor woorden. Gelukkig dat Linda er nog was, die als een soort mediator urenlang heeft zitten onderhandelen.
Om een toch al lang verhaal verder kort te houden: uiteindelijk zijn we flink omlaag gegaan in de prijs, zodat zij zich de auto met zijn drieën konden veroorloven – en wij alsnog best een prima bedrag ontvingen. Daarna hebben ze ons afgezet bij het autoverhuurbedrijf, waar onze campervan al vanaf tien uur ’s ochtends klaarstond. Hier diende het volgende probleem zich aan: het maakte niet uit hoeveel contant geld we hadden, de verzekering moest met een creditcard betaald worden (gelukkig wilde Linda nog wel een keer als reddende engel optreden). Toen we rond zes uur ’s avonds eindelijk op weg waren naar Katherine, hebben we onszelf beloond met een feestmaaltje van het pompstation – we vonden dat we deze dag samen best goed hadden doorstaan. Achteraf was dit natuurlijk de goden verzoeken, waarvoor we keihard werden afgestraft toen in Katherine bleek dat het bed niet compleet was én er in de campervan een blikje cola ontplofte.
Anyway: op een of andere manier is er uiteindelijk toch een eind aan de dag gekomen. Misschien dat we er over tien jaar wel een beetje om kunnen lachen.. Vanaf Katherine werd onze road trip met Simone en Silvio weer supergaaf, ook al is de weg opzich niet zo spannend – 1500 km over dezelfde snelweg, die wederom bestaat uit alleen maar savanne (en dus geen rood stof zoals wij verwachtten). Het is gewoon onwijs gezellig met z’n vieren en we proberen zoveel mogelijk dingen te doen onderweg. We hebben gezwommen in de bittere bronnen bij Mataranka, de Devil’s Marbles beklommen, het Australische UFO-center bezocht, en edelstenen gezocht (en gevonden) bij Gemtree. Gisteren zijn we aangekomen in Alice Springs, waar we vandaag een relaxed dagje houden voordat we verder rijden richting Uluru en daarna Kings Canyon.
In Darwin moesten we een paar dagen wachten op Simone en zijn broer, dus hebben we de auto op internet gezet – mocht iemand hier een goede prijs bieden, dan hoefden we in Sydney geen tijd meer uit te trekken voor het verkopen van de auto. Uiteindelijk kregen we niet echt veel reacties, en zijn we dinsdag samen met Simone en Silvio vetrokken richting Litchfield National Park. Toen we daar bijna waren werden we ineens gebeld door drie Nederlanders, die erg geïnteresseerd waren in de auto, en ook nog voor de prijs waarvoor wij hem aanboden. Na een beetje dubben zijn we dus 150 km teruggereden naar Darwin. De Nederlanders waren heel enthousiast en besloten uiteindelijk dat ze de auto wilden kopen.
Omdat S&S nog op ons wachtten in Litchfield, spraken we af dat wij alsnog onze trip naar het national park gingen doen en dan donderdag wederom zouden terugrijden naar Darwin om de auto af te leveren. Zij zouden ons dan weer afzetten bij de ondertussen door ons gereserveerde campervan. Een van de Nederlandse meisjes, Linda, wilde heel graag mee naar Litchfield en dat leek ons ook wel gezellig.
Het national park was supermooi, met allemaal verschillende watervallen waar je in kunt zwemmen. Een aantal hiervan waren nogal druk, omdat het zo dicht bij Darwin ligt en goed toegankelijk is voor 2WD’s. Gelukkig hadden S&S een 4WD-campervan gehuurd, en konden wij dus voor de laatste keer een paar tracks doen met onze Pajero. Nadat we ’s middags hebben gezwommen in Florence Falls, zijn we 40 km naar het zuiden gereden over een 4WD-track. Aan het eind hiervan lagen de Surprise Creek Falls, die minstens net zo mooi waren en helemaal voor ons alleen! We besloten hier te overnachten, en kunnen nu zeggen dat we in een waterval hebben gezwommen onder het licht van de maan (wat behoorlijk eng is als je in gezelschap bent van Simone, die overdag al steeds bijna zijn nek breekt).
We hebben dus een supergezellige dag en avond gehad met z’n vijven, maar hierna was het gedaan met onze voorspoed. De meest verschrikkelijke nacht tot nu toe (want miljoenen muggen, met als resultaat >150 muggenbulten voor Eva en zelfs een paar voor Michiel) werd gevolgd door de meest verschrikkelijke dag. ’s Ochtends vroeg begon het al, toen we na 60 km rijden ontdekten dat de autopapieren nog tussen onze spullen zaten. Deze zouden Simone en Silvio alvast meenemen naar Katherine, waar wij ze ’s avonds weer zouden ontmoeten. We moesten dus zo snel mogelijk terug naar de kampeerplek, en maar hopen dan S&S niet ondertussen al vertrokken waren. Dit was gelukkig niet het geval, zodat we een hele tijd later voor de tweede keer die dag op weg waren naar Darwin, ditmaal mét autopapieren.
Helaas was ons geluk van korte duur, want even later kregen we een smsje: de vierde Nederlander die zou meedoen met het kopen van de auto, had het laten afweten. Eenmaal in Darwin besloten de andere twee dat we de hele afspraak maar moesten afblazen, en dat zij niet gingen bijdragen in de door ons gemaakte kosten (alle benzine voor het heen en weer rijden naar Darwin, en de gereserveerde auto die we gewoon zouden moeten betalen..). Het was natuurlijk een rotsituatie voor iedereen, maar hun reactie was echt te triest voor woorden. Gelukkig dat Linda er nog was, die als een soort mediator urenlang heeft zitten onderhandelen.
Om een toch al lang verhaal verder kort te houden: uiteindelijk zijn we flink omlaag gegaan in de prijs, zodat zij zich de auto met zijn drieën konden veroorloven – en wij alsnog best een prima bedrag ontvingen. Daarna hebben ze ons afgezet bij het autoverhuurbedrijf, waar onze campervan al vanaf tien uur ’s ochtends klaarstond. Hier diende het volgende probleem zich aan: het maakte niet uit hoeveel contant geld we hadden, de verzekering moest met een creditcard betaald worden (gelukkig wilde Linda nog wel een keer als reddende engel optreden). Toen we rond zes uur ’s avonds eindelijk op weg waren naar Katherine, hebben we onszelf beloond met een feestmaaltje van het pompstation – we vonden dat we deze dag samen best goed hadden doorstaan. Achteraf was dit natuurlijk de goden verzoeken, waarvoor we keihard werden afgestraft toen in Katherine bleek dat het bed niet compleet was én er in de campervan een blikje cola ontplofte.
Anyway: op een of andere manier is er uiteindelijk toch een eind aan de dag gekomen. Misschien dat we er over tien jaar wel een beetje om kunnen lachen.. Vanaf Katherine werd onze road trip met Simone en Silvio weer supergaaf, ook al is de weg opzich niet zo spannend – 1500 km over dezelfde snelweg, die wederom bestaat uit alleen maar savanne (en dus geen rood stof zoals wij verwachtten). Het is gewoon onwijs gezellig met z’n vieren en we proberen zoveel mogelijk dingen te doen onderweg. We hebben gezwommen in de bittere bronnen bij Mataranka, de Devil’s Marbles beklommen, het Australische UFO-center bezocht, en edelstenen gezocht (en gevonden) bij Gemtree. Gisteren zijn we aangekomen in Alice Springs, waar we vandaag een relaxed dagje houden voordat we verder rijden richting Uluru en daarna Kings Canyon.
-
24 Augustus 2010 - 06:01
Frank:
Inderdaad over twintig jaar moet je erom lachen...
In elk geval aan de foto's is de tegenslag niet af te lezen. Integendeel!!!
Nog veel plezier (en geluk),
Papa
-
24 Augustus 2010 - 09:22
Stefan:
Vet! Dat Bitter Springs ziet er gaaf uit met dat heldere water.. -
25 Augustus 2010 - 08:09
Ellen:
En onderweg ook nog even naar de kapper geweest?
Het is heerlijk om op de kaart te zien dat jullie nu op de terugreis zijn maar als ik kijk naar wat jullie nog allemaal te zien krijgen wordt het nog volop genieten!
Laat ons nog maar een poosje meegenieten van jullie prachtige verhalen en foto´s
Dikke zoen XXX -
26 Augustus 2010 - 08:56
Marlies:
Gave foto's! Wel een pechdag, maar niet meer te veel aan denken en genieten van jullie laatste weken! xxx -
26 Augustus 2010 - 20:31
Judith:
Lieve Eva en Michiel,
Wat een vreselijke situatie was dat. Doet me denken aan die zolder in Bussum waar dat meisje op zou komen...maar toch niet.En jullie met de kosten laten zitten. Afijn, jullie hebben het (weer) tot een goed eind weten te brengen.
Jullie oude huisbaas vertelde dat de zolder in Hilversum misschien weer vrij komt, dus wie weet.
Nog heel veel plezier de laatste weken, voordat je het weet zit je weer in dit kikkerlandje, het heeft vandaag echt de hele dag geregend.
Veel liefs,
-
27 Augustus 2010 - 19:40
Leonie!!:
Hey lieverds!
Oh man, wat een horrorverhaal. Ik voel de frustratie helemaal. Wij zijn vandaag de hele dag bezig geweest met een onderkomen hier in Oslo te zoeken, want het is allemaal vol hier. Maar gelukkig is het gelukt! :) Ah, dus het was toch met jou, Eva, dat karten. Ik dacht al dat het met jou (en Marjolein en Paulien?) was. Maar dat gaan we zeker nog een keer doen, dan wil Emma ook mee :D. En dan moet je inderdaad maar over Felix horen. Ik ga nog wel een weekje naar Berlijn binnenkort om hem op te zoeken! En hoe vet zou het zijn als jullie weer in H'sum komen wonen! Kunnen we weer leuk bij elkaar (of eigenlijk ik bij jou) langsgaan! Reizen door Scandinavie is echt leuk, vooral het autorijden vond ik fantastisch! Jullie doen trouwens ook veel leuke dingen: edelstenen zoeken is wel de origineelste :D.
Veel te veel smilies en uitroeptekens hier, maar het geeft de stemming hier wel weer :).
Liefs en veel plezier gewenst,
Leonie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
