Dubai

Halverwege mijn periode in Dubai even een update van hoe het hier gaat. Na een moeilijk afscheid in Zuid-Afrika kwam ik 28 devember om 4 uur s´ochtends aan en na een kort taxi ritje kwam ik aan bij ons appartement in Silicon Oases, een gedeelte van Dubai wat, zoals de meeste plekken hier, wordt omringd door alleen maar woestijn.

Ons huis bestaat uit een woonkamer met aparte keuken, badkamer en een slaapkamer. Ik slaap in de huiskamer op een luchtbed en Dave en Pierre, mijn collega´s, in de slaapkamer op een bed met als bijnaam “de betonplaat”.Op het dak van ons appartementen complex is een zwembad waar we het meeste van onze vrije tijd doorbrengen.

De eerste weken vlogen voorbij en werden vooral besteed op het park, Global Village. Eva heeft er al een stukje over geschreven en daar sluit ik me helemaal bij aan. Het ziet er allemaal mooi uit maar er wordt veel hetzelfde verkocht, shows worden vaak herhaald maar dat is precies wat ze hier mooi vinden. De mensen op het park kunnen worden verdeeld in rijke en arme mensen. De rijke mensen zijn vooral locals ook wel “de doeken” genoemd. De arme mensen zijn de Paakies en de indiërs. Wij moeten het, met de prijs van 8 euro per pakje, hebben van de doeken die dan ook flink met geld kunnen smijten, een besteding van 20euro aan stroopwafels komt meerdere malen per dag voor. De doeken spreken slecht Engels wat door ons vaak als onbeleefd wordt opgenomen. Ze bestellen met de woorden: “gif me one” “i need one” of “make me one” en een thank you is zeldzaam. Onderhand kunnen we er wel om lachen en onze reactie is vaak “i need 40 Dhiram” waar ze niet eens raar van op kijken.

Nadat Eva terug naar huis ging had ik het een paar dagen erg moeilijk. Vooral omdat ze een week had geholpen in de kraam en het weer zo fijn was om de hele dag samen door te brengen. Maar sinds een week is mijn nieuwe collega Pierre erbij gekomen. Helaas is het vanaf zijn aankomst een heel stuk rustiger geworden door een ongeluk met het reuzenrad (het boegbeeld van Global Vilage) wat er precies is gebeurd is ons nog steeds onduidelijk maar er zijn twee mensen overleden. In de media wordt er maar over één dode gepraat, de Local. Over de pakistaan die ook is overleden horen we weinig tot niks. Na dit ongeluk is het pretpark gedeelte gesloten, onze kraam staat in de toeloop naar dit pretpark dus momenteel hebben we weinig doorloop in onze straat.
We hopen dat het “fun fair”gedeelte snel weer opengaat zodat we weer flink wat stroopwafels kunnen verkopen.

Het land zelf is een bizar land wat bijeen gehouden wordt door het geloof. Er zijn veel regels en die worden ook precies nageleefd zonder uitzonderingen. Behalve in het verkeer. Waar ik dacht dat afrikanen niet konden rijdenblijkt dat ze het hier kunnen overtreffen. Rechts en links inhalen is de normaalste zaak van de wereld, net zoals stilstaan op de vluchtstrook om even een rondje om de auto te doen, veels te hard rijden en dan nog harder remmen voor een flitser maar je bent pas echt een dubai-er als je achteruit rijdt op de snelweg als je net de afslag hebt gemist omdat je zat te bellen.

Voor nu heb ik nog 7 weken te gaan in Dubai en dit is nog prima vol te houden, de temperaturen schommelen tussen de 25 en 35 graden en een lekker windje maakt het prima weer om zo vaak mogelijk langs het zwembad te liggen.

Heel veel plezier thuis en geniet van de sneeuw, want dat mis ik (hoe ongelofelijk het ook klinkt) toch wel een beetje.

Groetjes!