Hanoi en Laos
Door: Michiel
Blijf op de hoogte en volg Michiel en Eva
04 Maart 2014 | Laos, Thakhèk
Na de busreis naar Hanoi van 12 uur (wat toen nog lang leek) stapten we de bus uit de regen in. Vanuit Hanoi hebben we een boottrip gedaan naar Halong Bay. Perfect gepland, want zodra we de boot opliepen begon de zon de schijnen. Halong Bay ligt aan de oostkust en is, denk ik, de meest toeristische plek van Vietnam. Tientallen zo niet honderden boten lagen klaar om passagiers langs de mooie, uit het water stekende rotsen te varen. De eerste dag gingen we naar een grot waar je doorheen kon lopen. Meteen bleek dat alle boten hetzelfde programma hebben en het was een aaneengesloten rij van mensen die langzaam achter elkaar aan slenterden. Normaal gesproken ben ik er dan al snel klaar mee maar het was wel echt heel erg mooi daarbinnen. De volgende ochtend 7 uur mochten we met een kano nog een stukje rond peddelen en daarna was het terug richting de haven en terug naar Hanoi.
Van Hanoi gingen we naar Luang Prabang (Laos), hiervoor zijn twee opties:
Optie 1- het vliegtuig, 1.5 uur, relaxte stoelen, eten on board en makkelijk verkrijgen van een visa.
Optie 2- de bus, 25-30 uur, "slaap sloelen" (vietnamees formaat), en af en toe een stop om te plassen, wat eten met dubieuze stukken vlees en een lange rij voor de visa.
Een makkelijke keuze! Optie 2, de busreis. Bepakt en beladen met eten en drinken voor twee dagen en vol goede moed begonnen we aan de uiteindelijk 27 uur durende rit. Het zou ook in 17 uur kunnen maar dat is exclusief 4 keer een half uur stoppen om spullen op het dak te laden en lossen, drie uur wachten bij de grens om een paar stempels te halen 6 keer een half uur stoppen omdat de buschauffeurs moeten eten, een keer een half uur door een lekke band, een half uur om te tanken en nog een uur voor een aantal random stops waar mensen in- en uitstappen. Gelukkig waren wij niet de enige toeristen, twee Nederlanders (Bernadette en Dylen) die we eerder hadden ontmoet in Halong Bay konden het ook niet laten om voor optie twee te gaan.
Uiteindelijk viel het wel mee, maar achteraf is altijd makkelijk praten..
Na in Luang Prabang een nacht heerlijk te hebben geslapen in een echt bed zijn we met de brommer naar een waterval gereden waar we, voor het eerst, hebben gezwommen. In luang Prabang is elke avond een night market waar lokale spullen en veel eten wordt verkocht. Tijdens ons middag eten kwamen toevallig Bernadette en Dylan weer tegen, we spraken af om 's avonds wat te gaan drinken nadat wij de tempel op de berg midden in het dorpje hadden beklommen om de zons ondergang te bewonderen. Aangezien de temperatuur weer een stuk beter was dan in Hanoi zijn we de laatste dag nog eens naar de waterval gegaan waarna we de nachtbus hebben genomen naar Vientiane, de hoofdstad van Laos.
Het woord nachtbus was deze keer wel heel letterlijk genomen, we kwamen om half 4 's nachts aan in Vientiane. Samen met twee Amerikanen hebben we tevergeefs een uur rondgelopen op zoek naar een slaapplek. Ondertussen hadden we wel vrienden gemaakt met een plaatselijke hond (Mr Pickles) maar een slaapplek ging het niet worden. Uiteindelijk zijn we onder leiding van Mr Pickles gestrand in een park. Nog geen half uur later begon het licht te worden en kwam er een vrouw met een boombox aanlopen. Na wat rek- en strek- oefeningen ging de muziek aan en begon de ochtendgymnastiek. Een voor een kwamen er nieuwe leden aanlopen die zich aansloten en vrijwel foutloos mee deden. Ik had even het gevoel dat we in een flashmob waren beland en dat wij de enigen waren die nergens van wisten.
Na een moeilijk afscheid van Mr Pickles hebben we de volgende bus genomen naar Thakhek waar we laat in de avond aankwamen.
De volgende ochtend hebben we samen met een Spanjaard, een Israeliër en een Amerikaan voor drie dagen een brommer gehuurd om een loop van ongeveer 250 km te rijden. De eerste dag zijn we over een goede weg 120 km noordwaarts gereden. Op de helft reden we een zijweg in die naar een waterval zou leiden. Dit was echt een bizare offroad weg, met veel zand, een rare brug, veel leuke dorpjes met zwaaiende kinderen en uiteindelijk inderdaad een waterval met een mooie zwemgelegenheid. Nog voordat we in het water lagen stond ongeveer het halve dorp ons te bewonderen. Niet veel later zaten we weer op de brommer op weg naar het eerste hostel
Ongeveer 30 km later reed Eva door een pothole, moest uitwijken voor een andere brommer en kwam ten val. Snel was duidelijk dat het gelukkig alleen om schaafwonden ging. Een local kwam vertellen dat het huis waarvoor Eva was gevallen een ziekenhuis was en met z'n achten stonden ze klaar om Eva op te poetsen en te desinfecteren. Dit was echt geen pretje maar ik moet zeggen, ze droeg het als een man (Theo Maassen).
We besloten Eva haar brommer achter te laten bij het ziekenhuis en door naar het hostel te gaan. De volgende ochtend was de Israeliër ziek geworden en besloot achter te blijven terwijl wij verder reden naar de Kong Lo cave. Dit is een grot van 7.5 km waar je met een kano doorheen kan varen naar de andere kant. Op een enkele plek na, compleet door het donker. Met z'n vieren moesten we die dag nog wel minstens 80 km rijden om op schema te blijven. Bij ons hostel kwamen we nog een meisje tegen die, heel lief, een shirt met lange mouwen aan Eva heeft gedoneerd om het e.e.a. te bedekken. Nadat we Eva haar motor hadden opgehaald reden we verder tot zonsondergang waarna de Spanjaard besloot door te rijden naar de volgende stad en wij besloten met z'n drieën een hostel te zoeken.
De derde dag zou de dag worden met de slechtste wegen en dus hadden we de wekker op 7 uur gezet. Niet veel later reden we over iets wat niet echt een weg mag worden genoemd. Ik zou het kunnen samenvatten in stenen, zand en heel veel stof. De Spanjaard, bleek later, had een nog twee uur doorgereden waarvan een uur in het donker. Na ongeveer 6/7 uur kwamen we weer aan bij in Thakek waar we later werden herenigd met de Spanjaard en de Israeliër. Drie bizarre dagen van onze reis maar super om uiteindelijk weer met z'n vijven te zijn.
Vanaf Thakek zullen we via Pakse naar 4000 Islands gaan maar daarover later meer.
Van Hanoi gingen we naar Luang Prabang (Laos), hiervoor zijn twee opties:
Optie 1- het vliegtuig, 1.5 uur, relaxte stoelen, eten on board en makkelijk verkrijgen van een visa.
Optie 2- de bus, 25-30 uur, "slaap sloelen" (vietnamees formaat), en af en toe een stop om te plassen, wat eten met dubieuze stukken vlees en een lange rij voor de visa.
Een makkelijke keuze! Optie 2, de busreis. Bepakt en beladen met eten en drinken voor twee dagen en vol goede moed begonnen we aan de uiteindelijk 27 uur durende rit. Het zou ook in 17 uur kunnen maar dat is exclusief 4 keer een half uur stoppen om spullen op het dak te laden en lossen, drie uur wachten bij de grens om een paar stempels te halen 6 keer een half uur stoppen omdat de buschauffeurs moeten eten, een keer een half uur door een lekke band, een half uur om te tanken en nog een uur voor een aantal random stops waar mensen in- en uitstappen. Gelukkig waren wij niet de enige toeristen, twee Nederlanders (Bernadette en Dylen) die we eerder hadden ontmoet in Halong Bay konden het ook niet laten om voor optie twee te gaan.
Uiteindelijk viel het wel mee, maar achteraf is altijd makkelijk praten..
Na in Luang Prabang een nacht heerlijk te hebben geslapen in een echt bed zijn we met de brommer naar een waterval gereden waar we, voor het eerst, hebben gezwommen. In luang Prabang is elke avond een night market waar lokale spullen en veel eten wordt verkocht. Tijdens ons middag eten kwamen toevallig Bernadette en Dylan weer tegen, we spraken af om 's avonds wat te gaan drinken nadat wij de tempel op de berg midden in het dorpje hadden beklommen om de zons ondergang te bewonderen. Aangezien de temperatuur weer een stuk beter was dan in Hanoi zijn we de laatste dag nog eens naar de waterval gegaan waarna we de nachtbus hebben genomen naar Vientiane, de hoofdstad van Laos.
Het woord nachtbus was deze keer wel heel letterlijk genomen, we kwamen om half 4 's nachts aan in Vientiane. Samen met twee Amerikanen hebben we tevergeefs een uur rondgelopen op zoek naar een slaapplek. Ondertussen hadden we wel vrienden gemaakt met een plaatselijke hond (Mr Pickles) maar een slaapplek ging het niet worden. Uiteindelijk zijn we onder leiding van Mr Pickles gestrand in een park. Nog geen half uur later begon het licht te worden en kwam er een vrouw met een boombox aanlopen. Na wat rek- en strek- oefeningen ging de muziek aan en begon de ochtendgymnastiek. Een voor een kwamen er nieuwe leden aanlopen die zich aansloten en vrijwel foutloos mee deden. Ik had even het gevoel dat we in een flashmob waren beland en dat wij de enigen waren die nergens van wisten.
Na een moeilijk afscheid van Mr Pickles hebben we de volgende bus genomen naar Thakhek waar we laat in de avond aankwamen.
De volgende ochtend hebben we samen met een Spanjaard, een Israeliër en een Amerikaan voor drie dagen een brommer gehuurd om een loop van ongeveer 250 km te rijden. De eerste dag zijn we over een goede weg 120 km noordwaarts gereden. Op de helft reden we een zijweg in die naar een waterval zou leiden. Dit was echt een bizare offroad weg, met veel zand, een rare brug, veel leuke dorpjes met zwaaiende kinderen en uiteindelijk inderdaad een waterval met een mooie zwemgelegenheid. Nog voordat we in het water lagen stond ongeveer het halve dorp ons te bewonderen. Niet veel later zaten we weer op de brommer op weg naar het eerste hostel
Ongeveer 30 km later reed Eva door een pothole, moest uitwijken voor een andere brommer en kwam ten val. Snel was duidelijk dat het gelukkig alleen om schaafwonden ging. Een local kwam vertellen dat het huis waarvoor Eva was gevallen een ziekenhuis was en met z'n achten stonden ze klaar om Eva op te poetsen en te desinfecteren. Dit was echt geen pretje maar ik moet zeggen, ze droeg het als een man (Theo Maassen).
We besloten Eva haar brommer achter te laten bij het ziekenhuis en door naar het hostel te gaan. De volgende ochtend was de Israeliër ziek geworden en besloot achter te blijven terwijl wij verder reden naar de Kong Lo cave. Dit is een grot van 7.5 km waar je met een kano doorheen kan varen naar de andere kant. Op een enkele plek na, compleet door het donker. Met z'n vieren moesten we die dag nog wel minstens 80 km rijden om op schema te blijven. Bij ons hostel kwamen we nog een meisje tegen die, heel lief, een shirt met lange mouwen aan Eva heeft gedoneerd om het e.e.a. te bedekken. Nadat we Eva haar motor hadden opgehaald reden we verder tot zonsondergang waarna de Spanjaard besloot door te rijden naar de volgende stad en wij besloten met z'n drieën een hostel te zoeken.
De derde dag zou de dag worden met de slechtste wegen en dus hadden we de wekker op 7 uur gezet. Niet veel later reden we over iets wat niet echt een weg mag worden genoemd. Ik zou het kunnen samenvatten in stenen, zand en heel veel stof. De Spanjaard, bleek later, had een nog twee uur doorgereden waarvan een uur in het donker. Na ongeveer 6/7 uur kwamen we weer aan bij in Thakek waar we later werden herenigd met de Spanjaard en de Israeliër. Drie bizarre dagen van onze reis maar super om uiteindelijk weer met z'n vijven te zijn.
Vanaf Thakek zullen we via Pakse naar 4000 Islands gaan maar daarover later meer.
-
04 Maart 2014 - 19:36
Ellen:
Dank jullie wel voor het mooie verslag weer.
Even schrikken, maar toch weer goed afgelopen, gelukkig.
En op mijn wenken bediend: prachtige foto's!
Geniet verder, ik ga googelen en mee genieten!
XXX
-
04 Maart 2014 - 20:02
Roos:
Haha jullie hebben een heel andere Halong Bay gezien dan ik, bij ons was er niemand!! Maar goed, klinkt wel alsof jullie je nog vermaken en ik gerust jaloers kan blijven :) Geniet ervan (en doe voorzichtig!) XXXXX -
04 Maart 2014 - 20:17
Willy:
Hey!
Roos has just read me the story of your travels! Sounds amazing... Apart from the bus rides! Enjoy the rest of your time, will see you when back in the inspiring town of Huizen.
Best wishes! x Will -
04 Maart 2014 - 20:25
Mairje:
Klinkt allemaal heerlijk bekend. Ik ben jaloers!
ps: misschien kunnen jullie gewoon beter geen gemotoriseerde voertuigen meer huren in het vervolg;) Eva inmiddels weer heel? -
05 Maart 2014 - 10:23
Jack:
Lekker goed bezig, en maar om je heen kijken of je Floortje Dessing ziet ;)
Misschien kan Eva traumatologe worden? (met ervaring)
Doe maar voorzichtig dan doe ik dat ook. We lezen het wel weer.... Grusse! -
05 Maart 2014 - 23:28
Judith:
Een heerlijk beeldend verhaal, zie alles zo voor me. Alleen zie ik Eva liever niet gewond voor me...
Ben het helemaal met Marije eens, maar ja, lopen gaat ook zo langzaam.
dikke zoenen van mij. -
08 Maart 2014 - 12:29
Tilly:
Een jaar geleden schreef Chantal dezelfde soort ervaringen. Ik ben er jaloers op maar gun het iedereen die zo'n stap maakt. Leef met de dag... geniet met volle teugen en zorg dat je alles hebt gedaan wat je in gedachten hebt.
Prachtig te lezen dat jullie je reis uitstippelen op het moment dat het nodig is en dat je weinig plannen op termijn maakt...dat alles wat komt ook welkom is...Behalve je rode draad van je reisschema laat je het komen zoals het komt... Ik heb begrepen dat Laos één van de mooiste landen van Zuid-Oost Azie is... Geniet ervan en bedankt dat jullie ons ook mee laten genieten...xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
