Loempia's en kokosnoten
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Michiel en Eva
16 Februari 2014 | Vietnam, Hué
Onze eerste week in Vietnam was een behoorlijke cultuurshock. We landden in Ho Chi Minh City, het vroegere Saigon. Eerste indruk: scooters, scooters, miljoenen scooters! Verkeersregels gelden niet, maar desondanks (of juist daardoor?) stroomt het verkeer wonderbaarlijk goed door. Hoe dan ook, wij besloten maar beter te voet de stad te verkennen. Meest indrukwekkend was het Remnants of the War Museum. Wij wisten er al vrij weinig vanaf, maar de Amerikanen naast ons hadden zo ongeveer nog nooit van de Vietnamoorlog gehoord. Bijzonder. Opvallend is trouwens dat Ho Chi Minh absoluut niet is ingesteld op westerlingen, er is zelfs geen McDonalds te vinden. Wel in overvloed zijn eetstalletjes met de meest ondefinieerbare stukken vlees. Misschien ga ik daar de komende maanden nog helemaal aan wennen, maar de eerste dagen toch maar gekozen voor loempia's.
Na twee dagen zijn we met de bus verder naar het zuiden gegaan, naar de Mekong Delta waar we met Stefan en Marije hadden afgesproken (een soort Zuid-Afrika reunie). We begonnen in Chau Doc; niet de meest sprankelende plaats van Vietnam. Highlight was een scootertripje bergopwaarts, allemaal achterop de scooter bij een Vietnamees. Daarna zijn we snel verder gereisd naar Can Tho, waar we belandden bij Mr Hung's Homestay. Mr Hung wist wel flink te incasseren met zijn zogenaamde homestay, hij had een halve Center Parcs in zijn achtertuin gebouwd. Maar goed, we hebben ons verder prima vermaakt bij hem. 's Avonds werd Michiel 27 (!!!) en dat hebben we uiteraard goed gevierd.
De volgende dag zijn we scooters gaan huren. Wel een beetje spijt van alle rijstwijn de vorige avond, opa Michiel was de enige zonder kater. Rondrijden met de scooter was echt fantastisch. Stefan en Michiel hadden opvallend weinig moeite zich aan te passen aan de Vietnamese rijstijl. Het werd ons ook ineens duidelijk waarom iedereen constant toetert: niet als geïrriteerd signaal naar andere weggebruikers, maar gewoon om jezelf aan te kondigen. "Let op! Hier kom ik dwars over het kruispunt aangereden!" Helaas hadden we vrij snel een aanrijding te pakken, een Vietnamees in onze linker flank, maar gelukkig geen grote letsels (de Vietnamees was hem voordat wij het doorhadden alweer gepeerd, dus die behoefde blijkbaar ook geen reanimatie).
Uiteindelijk reden we een soort tropisch paradijs binnen waar we de komende twee dagen ook niet meer uitkwamen: overal felgroene rijstvelden afgewisseld met bananenbomen en kokospalmen. Het leek wel of de mensen in dit gebied nog nooit een toerist hadden gezien. We werden continu nagestaard en nagewezen. Als we ergens wat gingen eten, stond ineens het halve dorp voor het eettentje naar ons te staren. Extreem vriendelijke mensen, hoewel ze werkelijk geen woord Engels spreken. Zelfs bij de meest internationale woorden (toilet?) werd je alleen maar lief lachend aangekeken. Ook gebaren kwamen meestal niet over hoe wij ze bedoelden. Qua eten was het dus al helemaal een kansloze missie om iets duidelijk te maken. Dus wezen we maar een ei aan en hoopten we dat er geen kuiken in zat. En aten we onze pho (noedelsoep) toch maar mét die ondefineerbare stukken vlees.
Zoals we hadden afgesproken zijn we na twee dagen teruggekeerd naar Mr Hung. Dit keer hebben we het niet zo laat gemaakt; om 23:00 werden we door de schattige 80-jarige moeder Hung vriendelijk verzocht ons terug te trekken. Dat konden we natuurlijk niet weigeren en het was ook wel verstandig, aangezien we de volgende ochtend vroeg met Mr Hung meegingen op de boot. Hij liet ons de floating markets, rijstvelden en rijstfabriek zien. Heel leuk!
Hierna moesten we helaas terug naar Ho Chi Minh. Stefan en Marije vlogen naar huis, wij vlogen door naar Hoi An. Dit was opnieuw een kleine cultuurshock; ineens waren we in het op en top toeristische Vietnam. Hoi An is een middeleeuwse havenplaats met prachtige oude straatjes. Het zicht wordt alleen een beetje belemmerd door de 15 miljoen andere toeristen, en door het feit dat je iedere 10 seconden aan je mouw wordt getrokken door verkopers van diverse rotzooi. Wel een paar leuke Duitsers ontmoet, waarmee we toch wel het lekkerste eten tot nu toe hebben gegeten: een authentieke Vietnamese pizza ;)
En nu zitten we in Hué, waar ook geschiedenis is maar een stuk minder toeristen. Komende week door naar Hanoi, Halong Bay en Sapa en dan zijn we alweer toe aan ons volgende land: Laos.
Na twee dagen zijn we met de bus verder naar het zuiden gegaan, naar de Mekong Delta waar we met Stefan en Marije hadden afgesproken (een soort Zuid-Afrika reunie). We begonnen in Chau Doc; niet de meest sprankelende plaats van Vietnam. Highlight was een scootertripje bergopwaarts, allemaal achterop de scooter bij een Vietnamees. Daarna zijn we snel verder gereisd naar Can Tho, waar we belandden bij Mr Hung's Homestay. Mr Hung wist wel flink te incasseren met zijn zogenaamde homestay, hij had een halve Center Parcs in zijn achtertuin gebouwd. Maar goed, we hebben ons verder prima vermaakt bij hem. 's Avonds werd Michiel 27 (!!!) en dat hebben we uiteraard goed gevierd.
De volgende dag zijn we scooters gaan huren. Wel een beetje spijt van alle rijstwijn de vorige avond, opa Michiel was de enige zonder kater. Rondrijden met de scooter was echt fantastisch. Stefan en Michiel hadden opvallend weinig moeite zich aan te passen aan de Vietnamese rijstijl. Het werd ons ook ineens duidelijk waarom iedereen constant toetert: niet als geïrriteerd signaal naar andere weggebruikers, maar gewoon om jezelf aan te kondigen. "Let op! Hier kom ik dwars over het kruispunt aangereden!" Helaas hadden we vrij snel een aanrijding te pakken, een Vietnamees in onze linker flank, maar gelukkig geen grote letsels (de Vietnamees was hem voordat wij het doorhadden alweer gepeerd, dus die behoefde blijkbaar ook geen reanimatie).
Uiteindelijk reden we een soort tropisch paradijs binnen waar we de komende twee dagen ook niet meer uitkwamen: overal felgroene rijstvelden afgewisseld met bananenbomen en kokospalmen. Het leek wel of de mensen in dit gebied nog nooit een toerist hadden gezien. We werden continu nagestaard en nagewezen. Als we ergens wat gingen eten, stond ineens het halve dorp voor het eettentje naar ons te staren. Extreem vriendelijke mensen, hoewel ze werkelijk geen woord Engels spreken. Zelfs bij de meest internationale woorden (toilet?) werd je alleen maar lief lachend aangekeken. Ook gebaren kwamen meestal niet over hoe wij ze bedoelden. Qua eten was het dus al helemaal een kansloze missie om iets duidelijk te maken. Dus wezen we maar een ei aan en hoopten we dat er geen kuiken in zat. En aten we onze pho (noedelsoep) toch maar mét die ondefineerbare stukken vlees.
Zoals we hadden afgesproken zijn we na twee dagen teruggekeerd naar Mr Hung. Dit keer hebben we het niet zo laat gemaakt; om 23:00 werden we door de schattige 80-jarige moeder Hung vriendelijk verzocht ons terug te trekken. Dat konden we natuurlijk niet weigeren en het was ook wel verstandig, aangezien we de volgende ochtend vroeg met Mr Hung meegingen op de boot. Hij liet ons de floating markets, rijstvelden en rijstfabriek zien. Heel leuk!
Hierna moesten we helaas terug naar Ho Chi Minh. Stefan en Marije vlogen naar huis, wij vlogen door naar Hoi An. Dit was opnieuw een kleine cultuurshock; ineens waren we in het op en top toeristische Vietnam. Hoi An is een middeleeuwse havenplaats met prachtige oude straatjes. Het zicht wordt alleen een beetje belemmerd door de 15 miljoen andere toeristen, en door het feit dat je iedere 10 seconden aan je mouw wordt getrokken door verkopers van diverse rotzooi. Wel een paar leuke Duitsers ontmoet, waarmee we toch wel het lekkerste eten tot nu toe hebben gegeten: een authentieke Vietnamese pizza ;)
En nu zitten we in Hué, waar ook geschiedenis is maar een stuk minder toeristen. Komende week door naar Hanoi, Halong Bay en Sapa en dan zijn we alweer toe aan ons volgende land: Laos.
-
16 Februari 2014 - 14:43
Ellen:
Joepieee,
Eindelijk weer een mooi verslag!!
Lang geleden, ander land maar weer nèt zo'n leuk verslag en leuke foto's!
Wat jullie allemaal alweer hebben gezien en gedaan in ruim een week.....
Heel veel plezier verder ennehhh, ik kannie wachten tot het volgende verslag....
Groetjes en kusss,
Ellen
-
16 Februari 2014 - 18:38
Puck:
Wat een avontuur weer, Eva en Michiel! Geniet er van- ik zie uit naar het volgende verslag!
Xxx Puck. -
16 Februari 2014 - 18:58
Ria:
Wat om jullie reisverslag te lezen. Ben heel erg benieuwd naar de rest van jullie avonturen!
Groetjes Ria -
16 Februari 2014 - 23:17
Ageeth:
Lieve Eva en Michiel,
Wat weer prachtig geschreven! We worden weer helemaal meegenomen in jullie prachtige avonturen! Heerlijk! Heel veel succes en mooie belevenissen gewenst en we kijken weer uit naar het volgende verslag. Ook prachtige foto's! Veel liefs van ons XXX
-
19 Februari 2014 - 17:18
Judith:
Lieve reizigers, heerlijk om te lezen, ik zie het zo voor me.
xxxxx -
20 Februari 2014 - 22:10
Roos:
Leuuuuuk! Mooi verhaal hoor! Ben benieuwd naar het vervolg :)
Aaaah ik wil terug!!! Geniet ervan! Mis jullie! XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
